Ernst Antonides

Ernst Antonides

Beste autosport vrienden,

Mijn race carrière begon al op mijn 17^de, toen ik mijn eerste eigen auto bij elkaar had gespaard, een Fiatje 500! Ik liet mij door mijn oudste zuster zondag ’s morgens naar het circuit rijden en dan kwam zij mij ’s avonds weer ophalen. De gehele dag kon ik mij dan voor fl. 2,50 vermaken met vrij rijden. Vanaf mijn negentiende, na mijn diensttijd ben ik bij Rob Janssen’s Tune Centre gaan werken als leerling monteur, monteur en daarna als een van zijn tuners. Mooie en leuke tijd, maar daardoor werd ik nog gekker van de autosport. Na twee jaar aan de ralleysport mee te hebben gedaan en na een grote klapper ben ik overgestapt naar het circuit racen. Wat wilde nu het toeval dat mijn moeder een Fiat 850 Special had gekocht en dat was in die tijd een winnend autootje. Dus zonder overleg ( mijn moeder was een lieverd ) een rolbar, een hoofdstroomschakelaar, een kuipstoeltje en een klein stuurtje erin en heb ik mij halverwege het seizoen ingeschreven voor mijn eerste race. Ik trainde mij naar de derde plek en dat was toen der tijd op de eerste startrij, na de start lag ik de eerste drie ronden op kop, maar moest toch mijn meerdere erkennen in Houten Sam en Horst Knauer! De daarop volgende races gebeurde precies hetzelfde en ben ik mede daardoor driemaal derde geworden en eenmaal uitgevallen, dus al met al een mooie start van mijn race carriére. Het jaar daarop mocht ik niet meedoen in de klasse van de Fiat 850 Specials, daar ik mijn schermen had laten verbreden! Ik reed met deze auto ook op de weg en had er dan bredere velgen met banden onder, maar deze liepen aan, vandaar het uitbouwen. Niet getreurd dan maar meerijden met de klasse groep II, de tweede race hebben we de auto wat opgevoerd en verlaagd, waardoor ik toch nog een leuk seizoen heb gehad. Ook mocht ik van Rob Janssen in zijn ex Honda 800S groep V rijden, bijzonder leuke auto met 800cc motor, 11.500 toeren en een enorme spring in ’t veld. Auto sprong op diverse plaatsen op het circuit zomaar een paar meter opzij!

In 1971 ging de Simca Rally klasse van start en daar heb ik in 1972 een heel seizoen aan meegedaan ( Sponsoring van de Pier van Scheveningen ), ondanks het hele jaar stuivertje wisselen met Frans de Vos, werd ik de laatste race ondanks de snelste trainingstijd, bij de start door Rob Elmers bijna het Parcfermee ingeramd, waardoor ik achteraan belandde. Na een mooie inhaalrace moest ik met twee meter verschil genoegen nemen met een tweede plaats en liep daardoor met één punt verschil het kampioenschap mis. Door mijn mooie start dat jaar, beloofde Rob Janssen een raceauto speciaal voor mij te gaan bouwen, een Datsun 100A groep II tot 1000cc. Helaas kwam de Datsun 100 A halverwege het seizoen pas klaar ( door het vele werk aan klanten race-auto’s ) en reed ik gelijk mee in de voorste gelederen en werd ik ondanks alles toch nog derde in het kampioenschap. De jaren daarop werd ik ingelijfd bij het Datsun Dealer Team en werden de kosten door hun gedragen, ik reed samen met Han Tan en Tom Coronel sr. voor dit team. Bijzonder leuke en gezellige jaren want we reden ook in Benelux verband. Die jaren werd ik aldoor tweede in het kampioenschap, dit werd merendeels veroorzaakt door toch wel veel domme pech dingen aan de auto ( slangklem los, stekker losgeschoten, gaskabel busje etc.

In 1977 beleefde ik wel een heel bijzonder ervaring, ik werd samen met Evert Bolderheij door Datsun Nederland uitgenodigd om een Europa Cup wedstrijd op Zandvoort te rijden in de klasse groep II tot 1600cc, met een fabrieks Datsun 120A Coupé ( 1300cc ). Bij deze auto kwamen ook drie ingenieurs van de fabriek mee en hoefden wij maar aan te geven wat we veranderd wilde hebben en dan werd dat door hun gedaan. Deze 4 uurrace wonnen Evert en ik, ondanks dat Evert het tweede gedeelte alleen maar de vijfde versnelling ter beschikking had! Voor het eerst klonk het Wilhelmus voor ons en we stonden zo onstabiel op het schavot, dat we allebei vergaten onze petten af te doen ( slordig )! Evert en ik werden gelijk overal in Europa uitgenodigd om te komen rijden met de Datsun, maar je bent getrouwd, je hebt een vaste baan en vaste kosten, dus dat werd wat lastig om dat allemaal op te geven. Evert heeft wel een paar races in het buitenland gereden met zijn eigen Datsun 120A Coupe.

1978 werd voor mij het mooiste jaar met sponsoring van aannemersbedrijf J.G.Winter ( Jaap en Agnes Winter ) uit Zandvoort kon ik met de in bruikleengestelde fabriek Datsun 120 A Coupé ( met licht gewicht body ) toch blijven racen. Met oud collega Martijn Surink van Rob Janssen’s Tune Center en mijn goede vriend Chris Koper hebben wij in de loods van Cees van Dongen de auto staan te prepareren. Martijn een MTS-er wist een manier om de wegligging te verbeteren, de voorwielophanging werd boven op het subframe geplaatst i.p.v. opzij! De Datsun 120A Coupé werd helemaal gestript, alles polyester, geen dashboard ( alleen paneel met meters ), één kuipstoeltje, rolbar kooi, hoofdstroomschakelaar en een 4 puntsriem, dat was alles! Motor ( 150 PK ) en bak moesten origineel zijn, wielophanging ( Uniballs ), remmen formule III en hoe gek genoeg, voorzijde veel bredere wielen met slicks ( Japanse Dunlops ) dan achter! Dat jaar reden we in Benelux verband en stonden er tien races voor het kampioenschap gepland, hiervan heb ik negen races gewonnen, alleen de voorlaatste race werd ik tweede met een klein technisch probleem. Dit betekende dat ik samen met Claude de Bourgonie, de eerste plaats in de eindstand had, maar doordat hij de tweede race tweede was geworden, werd hij overal kampioen en werd ik kampioen van mijn klasse tot 1300cc! Tevens werd ik dat jaar eindelijk zonder problemen ook nog Nederlands kampioen. Mijn sponsor, de jongens die mij altijd hielpen en mijn vrouw Henny waren allemaal bijzonder blij en trots, dat eindelijk na tien jaar het toch was gebeurd. Het aller mooiste van dat seizoen was, dat ik het baanrecord reed in 1.44,8 sec in de 1300cc klasse groep V, wat daarvoor op naam stond van Henry van Oirschot of Han Tjan met 1.45,1! Naderhand bleek dat ik die tijd gereden had met een uitgelopen drijfstanglager en een zuiger die aan de onderkant tot aan de zuigerveren afgebroken was.

1979 waren er wel races voor onze klasse maar geen kampioenschap daar de groep V opgeheven was, alles was bij elkaar gevoegd. Klasse tot 1300cc, 2000cc en boven de 2000cc groep V en sportcars reden gelijktijdig. Dat jaar zondag 16-09-1979 om kwart over tien werd mijn zoon Jeffrey geboren en kwam ik ’s middags op het circuit, omdat ik zaterdags had gereden en nog banden moest betalen, toen het noodlot toesloeg! Rob Slotemaker kwam langs denderen, maar kwam nooit meer levend terug, gecrashed in de bocht voor het scheivlak ( nu de Rob Slotemaker bocht )! Dit was niet te bevatten, de vreugde van de geboorte van onze zoon en dezelfde dag de dood van Rob Slotemaker.

1980 werd mijn laatste jaar, ik zou zoals Wim van Gelderen het had geregeld met de ex kampioens Chevrolet Camaro van Knook Landrover gaan rijden, grote foto en stukken in de Telgraaf en andere kranten. Maar het pakte anders uit daar Knook de auto door had verkocht aan Cees Siewertsen en dat er totaal niets geregeld was tussen Knook en Wim van Gelderen! Gelukkig sprong mijn sponsor Jaap Winter weer in de brés, hij kocht de ex kampioensauto van Louis Hutsezon een Ford Escort 2000RS met 210 PK. Met deze auto won ik de eerste paar races, totdat de technische kommissie na een training bij bijna alle auto’s te veel decibellen had gemeten en moesten wij dit voor zondag aangepast hebben. Er zat natuurlijk een speciaal uitgedokterde uitlaat onder die het meeste vermogen gaf, dus met veel minder vermogen zondags aan de start! Wat wilde het toeval nu, dat een heleboel rijders in protest waren gegaan en deze mochten toch rijden met hun oude uitlaat, als het maar voor de eerst volgende race aangepast was! Maar wij hadden het al veranderd, dus werd dat met minder PK’s mijn eerste tweede plaats. Daarna was de lol er een beetje vanaf, met twee maten meten en ondanks dat ik toch nog één race won, werd ik de laatste race na een mooi gevecht met Hans de Jager ( ook Ford Escort RS ) tweede en werd mede daardoor ook tweede in het kampioenschap! Na twaalf en een halfjaar heb ik toen mijn helm met veel weemoed aan de wilgen gehangen!

Ernst Antonides

1969

Tanken bij Geerling op de boulevard van Zandvoort. Horst Knauer in de achtervolging

Standaardtoerwagens tot 850cc

1970

Sticker van de deur en dan met de Fiat op vakantie. Ook op straat was de Fiat (te) snel.

Met de Fiat 850 Special in groep 2 op het militaire vliegveld Welschap bij Eindhoven.

Felle gevechten met de Abarthjes.

Met de Honda 800S GR5 van Rob Janssen. Ernst achter de Ford Anglia van Leo Spierenburg.

In de laatste ronde ging de drijfstang door het motorblok.

1971

In het seizoen 1971 kreeg Ernst de beschikking over een FIAT Abarth 850 in de kleur wit met een mooie streep op de zijkant.

Aan de binnenkant langs de Mini. Vlak voor de start.

1972

Ernst in de Simca Rally 1 en werd gesponsord door de Pier van Scheveningen.

Het Team de Pier Scheveningen bestond uit (vlnr) Chris Koper, Cees van Dongen, Ernst Antonides en Frank Visser.

Standaardtoerwagens tot 6999 gulden. De éérste race werd gewonnen door de Mazda 1300 Sedan van Loek Vermeulen.
Ernst Antonides protesteerde omdat de prijs 7699 gulden zou zijn. maar Loek Vermeulen was iedereen te slim en te snel af.

Pitsstop tijdens de 300km-race.

Met de Simca Rally eindigde Ernst op de 2e plaats in het kampioenschap.

1973

De Zandvoort Trophy met de Datsun van het Datsun Radio Noordzee Racing Team.

Aangezien Theo Koks voor Datsun Nederland een rally reed werd Ernst Antonides voor de 4-uurs race gevraagd.
Samen met Han Tjan zou de 4 uurs-race worden gereden.De Datsun werd bij Rob Janssen Tune Centre geprepareerd.
Doordat er voor de versnellingsbak geen juiste overbrenging was bleef het alleen bij een training.
Ernst Antonides was vele malen sneller dan Han Tjan

Nu met zijn eigen Datsun Cherry..

Vliegveld Woensdrecht

Met de Datsun Cherry over de betonplaten en tussen de strobalen door.

Eerste plaats in de klasse tot 1000cc.

Trophy of the Dunes

Training in de regen.

De race in ideale condities. Met een benzine-injectie en 98 pk naar de overwinning.

Finaleraces

In gevecht met Hans Kok in de Hillman Imp.

1974

De Datsun Cherry naast de grote broer, de Datsun 240Z.

Als eerste de Tarzanbocht in.

Sponsoring van het de Datsun dealerorganisatie. Brand in het motorcompartiment.

Aan de sleepkabel naar het circuit. Voor de start.

Volle tribunes. In fel gevecht.

1975

In gevecht met Hillman Imp's van Siep de Jong (wit) en Hans Kok (Randstad)

Doordat Ernst van achteren werd aangetikt werd het hele Datsun-team uitgeschakeld voor de race.

De schade was erg groot.

Ernst Antonides, monteur en Jan Bas Zwier (teamleider). Japanse technici kwamen regelmatig met de laatste snufjes.

De Zandvoort Trophy werd gewonnen door Ernst Antonides en Evert Bolderhey in de Datsun 120A.
Met alleen nog een vijfde versnelling werd de 4-uursrace in het Europees Toerwagenkampioenschap gewonnen.

Alle Datsun-dealers betaalden mee aan de sponsoring van het Datsun Dealer Team.

1976

Het Datsun Dealer Team.

Erg druk in de Gerlach-bocht. Buitenom in de Panorama-bocht.

Ernst met de Datsun in de aanval bij Bob Krijnen in de Simca Rally.

In de 300km-race werden Frans Derr en Ernst Antonides tweede in de klasse 1000 tot 1300cc.

1976 was een jaar vol met pech, slechts één overwinning met de Datsun .

Licentie en pitskaarten.

1977

Binnendoor bij Hans Deen met Chevrolet Corvette. Met 30 cm voorsprong op Hans Kok over de finisch.

Ernst Antonides.Martijn Surink, Jaap Winter en Chris Koper. In andere kleuren gespoten om beter op te vallen.

Met Hans Kok op de hielen. Opgeblazen motor.

Zandvoort 4 uurs-race op 7 augustus 1977.

Met de Datsun van Evert Bolderhey konden Evert Bolderhey, Cees van Dongen en Ernst Antonides zich niet klasseren.

Martijn vraagt of alles in orde is. Concentratie voor de start.

Drukte bij de start en op de tribune. Op 3 wielen.

Ernst Antonides, Rob Slotemaker en Hans Ernst (vlnr) Achter de pits met de bloemen.

Ernst Antonides maakte in 1977 geen deel meer uit van het Datsun-team en financieel was het racen zonder sponsor niet mogelijk.
Datsun Nederland stelde wel een auto ter beschikking en aannemersbedrijf J.G.Winter uit Zandvoort werd de sponsor.
Chris Koper en Martijn Surink zorgden voor het prepareren van de Datsun.
Ondanks de financiele problemen was de passie voor de autosport niet verdwenen.
In 1977 was er een kans om met de door Winter gesponsorde Datsun kampioen te worden. Helaas lukte het weer niet.

1978

De Datsun op een racingcarshow.

Altijd in gevecht met Hans Kok in de dikke Escort.

Na al die jaren eindelijk het kampioenschap binnen. De bloemen en de beker.

Door de overwinning in de laatste race werd Ernst Antonides Nederlands Kampioen en Benelux Kampioen in groep 5 tot 1300cc.
En werd tweede in het Algemeen Kampioenschap met dezelfde aantal punten (140) als Claude de Bourgognie in de Porsche Turbo.